بیاموزیم آنچه را...
- که گاهی یادمان ندادند...
آری هر روز بیاموزیم:
-که هر روز بهتر از روز قبل زندگی کنیم.
-که شادی‌های مشروع حق همه‌ی انسان‌هاست و من یک انسانم.
-که محبت سرمایه‌ی ابدی هر کسی است که با بذل و بخشش آن به دیگران همیشه تصاعدی فراوان می‌شود و به من باز خواهد گشت.
-که کشف کنیم چگونه می‌توان پاک بود و به موفقیت‌ها هم دست یافت.
-که خدا هر لحظه در زندگی ماست و ما را می بیند... تنها وظیفه‌ی ما این است که چشم دل باز کنیم و به حضورش اعتماد کنیم
-که لازمه‌ی زندگی، داشتن مهارت‌هایی است که زندگی فردی و اجتماعی من و هم نوعانم را ضامن است و به من و ما تعالی می‌بخشد
-که ثروت در تضاد با علم نیست
-که زیبا پوشیدن و نظم و ترتیب از آموزه‌های دین ماست
-که عشق را می‌شود در دل پرورد و زندگی کرد با عشق و آن را به یادگار گذاشت
-که هر چیزی را نیاموزیم و یاد ندهیم... چیزهایی چون بد اندیشی، نا امیدی، سوءظن به دیگران و...
کاش یاد بگیریم که در وقت تولد و در گاه کوچ از این دنیا خود را در حرکت به سوی هدفی بدانیم و به خاطر داشته باشیم تولد همان مرگی است که در دنیایی کوچک رخ داد و کوچم از این دنیا، تولدی است که در عالمی بزرگ‌تر رخ خواهد داد... فقط کافی است کمی برایش آماده شویم عین زمانی که برای تولد نوزادی آماده می‌شویم.
-که زن و مرد و پیر و جوان و گدا و شاه و زشت و زیبا همه در سنت هستی برابریم... فقط مسؤلیت‌ها و پایبندی ما به انجام آن است که عیار ما را در هستی مشخص می‌کند.
نظرات